بررسی مزارعة ازدیدگاه فقهاء امامیه وحنفیه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 فارغ التحصیل سطح چهار فقه و اصول جامعه المصطفی العالمیه
2 دانش پژوه سطح چهار فقه و اصول جامعه المصطفی العالمیه
چکیده
مزارعه یکی ازمباحث مهم فقهی می باشد که جزء فقه اقتصادی به حساب آمده است در اکثر کتب فقهی فریقین مورد بحث وبررسی قرارگرفته. برای آن شرایط ویژه را ذکر نموده اند. ازمهم ترین شرایط آن دارا بودن عقل، اختیار، عدم سفاهت وعدم محجوریت در مزارعة است که این شرط را بالاتفاق اکثر فقهاء قبول دارند شرط دیگری که در عقد مزارعه بیان شده مشاع بودن نماء، می باشد وحدیث از امام معصوم(ع ) بیان گر مشروعیت این شرط است. شرط سوم تعین حصه میان مالک و زارع است که بصورت ثلث ربع، وخمس انجام داده شود. تعین مدت از مهم ترین شرط مزارعه می باشد که در این تحقیق با ادله ی عقلی و نقلی برای اثبات آن پرداخته شد تعین مدت از شرایط ویژه مزارعة است که اگر با دیده تساهل وتسامح به آن رفتار شود عقد مزراعة کارآیی خود را از دست خواهد داد از شرائط دیگر مزارعة قابلیت داشتن زمین برای زراعت می باشد که فقهاء نیز این بحث را مورد واکاوی قرار داده است وتعین مزروع نیز از شرائط مزارعة است که اکثر فقهاء نظرش بر این است که این شرط تاثیرمهم و از ارکان عقد بحساب می‌آید در شرط ششم که تعین زمین است برخی فقها براین عقیدة اند که اگر زمین تعین نشود غرر لازم می آید وسبب بطلان عقد خواهد بود. در نهایت تعین بذر ومصارف دیگر ازجملة مباحثی هست که فقهاء و دانشمندان امامیه درآن اختلاف دارند برخی تعین را لازم برخی دگر لازم نمی دا ند.دیدگاه فقهاحنفیه درباره شرایط مزارعة نیز در این تحقیق مورد بررسی قرارگرفته ومهم ترین شرایط که برای مزارعه ذکرنموده اند بالغ وعاقل بودن طرفین مزارعة می باشد تعین مدت، وتعین زمین ،تعین حصه، وتعین بذر، ازجمله شرایطی است که به آن پرداخته شده است.
کلیدواژه‌ها
)